Ronde van Papendrecht..Nagekomen krantenbericht…

Zit ik wat te Googelen, kom ik ineens mezelf in de krant tegen!

Hier de link Papendrechts NB

Nacht van Woerden

De heenreis

Het is alweer zaterdag nu ik dit stukje schrijf, lang uitgesteld maar de wedstrijd blijft wat in mijn hoofd zitten. Een mooie ervaring was het. Er naar toe rijden was al een belevenis op zich. Met de auto besloot ik toch maar te gaan, het was maar 23km en de koers was schoon. Toch deed ik het maar niet ivm met mijn enkelband die nog niet hersteld is. Aangekomen in Woerden is het centrum een drukte van jewelste. Ik reed een kwartier in de rondte en uiteindelijk zag ik borden met “renners” staan. Ze wezen me de goede richting op. Heb je wel eens anders. De auto geparkeerd op een vrij rustige plek want het was overal druk en een Lunapark. Zag er al feestelijk uit! Hier en daar zag ik al bekenden. Nu rugnr halen in een bouwkeet ala portacabin, minder gezellig. Papieren rugnr’s,

 

 

Parcours

Snel de kleding aan en fietsen maar, de ronde lag in een park met veel gras en scherpe bochten, veel bochten en met grint. De start is op de weg ergens halverwege gaat het een beetje dalen maar verder niets engs. Ja, een paar hoge borden, daar spring je niet overheen en er is een heuse zandbak. Voor je het weet heb ik al een paar ronden ingereden met o.a Joost Pels en Alfons Slootjes als coach. Oke, genoeg gereden en opmaken voor de start! Naar de auto en ik kom in een camperwereld terecht. Ingebouwd door de halve Belgische crosswereld sta ik! Bart Wellens, Aernouts (de winnaar) Rudie de Bie en VanThourenhout en Thijs Al de Nederlander. etc… Ik stap in mijn auto die 2 meter naast de Campers van hun staat. Dan herken ik de mecanicien en maak een praatje over pedalen. Ik zit ineens te denken dat dit na de wedstrijd was.. maar goed! Ik ga starten!

 

De Koers

Ik sta als gewoonlijk achteraan ivm met punten, de start gaat en ik haal al gelijk wat renners in. Het parcours is met de bochten erg technisch en dat laat gelijk zien wie de minder technische zijn.Dan zie ik Rene Snoeren lopende met een fiets in zijn hand, tube eraf. In de 2e ronde ga ik in een haakse bocht plat op het grint, of split. Het is in ieder geval erg scherp en spring weer op de fiets in een flits alsof er niets is gebeurd. Tijdens de koers haal ik nog veel renners in. Als je langs de kermis gaat lijkt het op Las Vegas en er is veel publiek en fotografen. Mooie sfeer! Beetje bij beetje ga ik renners inhalen, dan voelt mijn enkel dik en wil niet meer meegeven. De laatste ronde gaat in en het is gebeurd. een mooie 28e plek van de 50 renners. Ik rijd gelijk naar de auto en bekijk de knie. Aai, das nie fijn, een diepe wond, ik kleed me om en ga naar de koers kijken van de Dames en Elites. Dat Laatste niet gezien. Mijn knie begon te lekken door de broek, ff naar de Ambu gegaan voor een verband. Tetanusprik was het advies. Thuis gekomen een voldaan gevoel maar ook pijn. Ik besluit de volgende dag naar de arts te gaan, ook voor een kijkje naar de enkelbanden, het herstel gaat niet goed vind ik. De tetanusprik was nodig aangezien ik hem 20 jaar geleden had gehad. De enkel daar moet ik nog mee naar de fysio en wordt behandeld. Een weekje rustig aan doen zonder weerstand en geen wedstrijden. Hopelijk klaar voor het DK, het verre DK…. 106 km rijden…

 

 

Het was een nacht die je normaal alleen in films ziet.. (Guus Meeuwis) klik

Tot cross!

Regiocross Avanti

Herstellen

Zo, de regiocross is alweer begonnen, nu is er de cross bij AVANTI in Alphen ad RIjn. Ik probeer het nog maar eens ivm met mijn gescheurde enkelband van afgelopen 5 weken geleden. Het herstel gaat langzaam, maar probeer toch mee te rijden. De dikte van de enkel wordt iets minder maar kracht erop zetten gaat nog steeds niet, tenminste op ‘topnivo’. Aan het eind van de dag is het meestal een dik voetje. Maar goed, op naar Avanti, alle moed bij elkaar geraapt om door de regen er naar toe te gaan om tenslotte 25e te worden. Maar ik houd in gedachten dat na een paar maanden er nog reserves in zitten om nationale crossen te rijden als ik weer de oude ben.

Koers

Ik kom op het parkeerterrein en daar zie ik Jean Paul Brunsveld al staan en nog wat anderen. We raken wat aan de praat en ik begeef me naar de kantine en zie al een lange rij staan bij de inschrijftafel. Ik begeef me maar naar het toilet waar een geweldige stank hangt. Uit het hokje komt Kees v Prooijen “Hé Peet lang niet gezien hoe is het?” en we raken in gesprek. Dan komt Meerkerk het toilet binnen met de woorden ” Wat een lucht! wie is er hier zo nerveus?” Een tweede Deltarenner haalt ook zijn neus op, ik vlucht naar buiten. De rij is al geslonken en haal het rugnummer op. Ik ga wat inrijden en neem de moeilijkste stukken, het is al gauw tijd om naar de start te gaan, het is modder. Aan de start is er een valse start maar er wordt gewoon doorgereden. Menig renner moet zich naar voren haasten om zo nog mee te doen voor de eindzege. Ikzelf laat me zakken om zo de enkel te ontzien. De hele koers blijf ik op de fiets waar menig renner van de fiets af moet. Mijn techniektraining werpt nu al zijn vruchten af, geen interval maar techniek. Het is meer noodzaak, ik rijd zo de héle koers uit en word 24e. Dat lag in lijn der verwachting. 1.Meerkerk 2. René Snoeren 3. Jean Paul Brunsveld. B catergorie.

 

Afloop

Na afloop de modder van de fietsen met een goede hogedruk spuit, de kleding uit en naar de kantine voor een bakkie koffie met Kees v Prooijen Triaslid. We praten nog wat na en daarna een leuk gesprek met Jean Paul. Zo was het toch maar weer 2 uur en we gaan richting huis… Het was een mooie cross, blij dat ik het gedaan heb. Tot cross!

Peter Groenendijk.

Foto: FotoKoos

Gescheurde enkelbanden…

Shit Happends

Het is al weer bijna 4 weken geleden, de “Blessure”, tijdens een mtb-training rijd ik een steile helling op. Het is een zanderige weggetje naar boven maar met een vaart moet ik dit halen naar boven. Er staat een gezin te kijken naar mijn trainingen die er toch soms stoer uit zien. Ik haal de top net niet en ik rijd achterwaarts naar beneden, sla met de fiets om en de voet blijft zitten in het pedaal. Ik voel een scheut in de voet schieten en dacht al gelijk dat zit niet goed. Ik loop naar beneden en probeer te staan op de voet maar dat gaat niet. Hij wordt onmiddellijk dik. Ik probeer op mijn fiets te gaan zitten en de pedalen rond te draaien. Dit gaat erg pijnlijk en zet een licht verzet op. Ik rijd zachtjes naar huis wat een eeuwigheid duurt en het is maar 5 km. Aangekomen thuis, ik trek de schoen uit en zie dat er een kegel op de enkel zit van hier tot Tokyo.

eitje

Ik pak wat ijs en leg dit er maar op. Deze avond wordt een pijnlijke en denk toch dat het maar een flinke verzwikking is maar dit gaat na een weekje er mee doorwerken en lopen niet over. Met wat lapmidddelen gaat het ook niet over en ga uiteindelijk maar naar de dokter. Hij constateert dat het een gescheurde enkelband is.Een week drukverband op en de poot omhoog. Dit word genieten, 1 week drukverband dan 6 weken intapen. “Dag crossseizoen” denk ik. Het wordt een zware week met veel zitten. Na een week gaat de voet iets slinken, het obésitasvoetje is wat dunner geworden. Het komt door het vocht van de spieren die gescheurd zijn. De achterkant is nu nog erg dik ipv de héle voet. Het is maandag en het drukverband gaat eraf en mag ingetaped worden. Dit lijkt wel gips en houdt de voet in haakse houding. Volgende week mag het vernieuwd worden. Vandaag zit het (15sept) tape er een week op en heb alweer 80 km gefietst op een licht verzet. Het herstel in volle gang maar bij een verkeerde stap voel ik het nog steeds. Toch voel ik me uitgerust en mss is het wel ergens goed voor geweest. Het is een zwaar en lang cross/weg seizoen geweest. Het wordt afwachten …

 

Herstel

Na een week is er alweer iets getraind en zelfs een test-regiocross gereden, om te kijken of ik met deze enkel het een wedstrijd uit kon rijden. Het ging redelijk , achteraan gestart en de wedstrijd uitgereden. uitslag zal rond de 20 zijn maar we zijn op de goede weg al is de weg nog lang…

 

wordt vervolgd….

MTB Zoetermeer

voor de Koers

Het is een regenachtige zaterdagochtend als de mtbkoers in Zoetermeer moet gaan beginnen. Ik rijd om 10:45 uur bij de 40 masters. De hele week was in het teken van deze koers dus vaak getraind oa met Jean Paul Brunsveld. Het is een technisch parcours met als Dangerzone de Chickenrun. Hier zijn tijdens de trainingen al menig renner gevallen. De keien voelen hard dat zag ik zo al. Verder zijn er nog wat steile afdalingen die nu met regen als een zeephelling aanvoelen.

 

koersen

Ik sta helemaal ingepakt en bezakt aan de start als het startschot klinkt , direct gaan er op de weg een paar renners onderuit. Het zijn tenslotte mtb-ers en geen wegrenners. (grapje) Ik kom wat moeilijk in de pedalen overigens maar door dit euvel schuif ik wat naar voren. Na een paar rondes wordt het steeds zwaarder en het is ook behoorlijk concentreren geblazen in die afdalingen. Als je na vier rondes in koers zit weet je eigenlijk niet meer waar je zit in de koers. Ik schat 20e plek, Jean Paul geeft aan dat er nog 1 ronde te gaan is. Ik laat me afdalen op de Chickenrun en de laatste loodjes wegen het zwaarst. Na de waterbak rijd ik richting de finish en kom aan en er zitten er nog best wat achter me, niet slecht voor een veldrijder. Kitty van het Hart maakt nog even een foto van me, Koos zit in Zuidland dus speelt zij even voor paparazzi. Ik steek mijn handjes de lucht in. Het zal de ontlading zijn. Mijn aanhang komt al aanlopen met een handdoek en zo veeg ik het zweet af en de nodige modder. Het is gedaan ik schat 25e later wat het 32e wat ok is. Veel afstappers waren er.

praten over cross

Ik praat nog even met Vincent den Breeyen, Kitty, JP BRunsveld en Selmar Pigge. Wat me opvalt dat deze koers vrij gemoedelijk was vergeleken met wegkoersen. Het is ander volk crossers…. Zeker geen softies.. Het was een mooie dag, ik trek mijn schoenen uit en we rijden naar huis totdat ik merk dat ik maar 1 cross-schoen in de tas heb, hij staat nog in de kant. Dus weer terug! en ja hoor, netjes op een boomstam stond die geplaatst. Het gaat nu plenzen … ik heb geluk gehad de anderen moeten nog…

Tot Cross!

foto: Remy Groenendijk

 

 

 

 

 

Trainingskamp(ing) Limburg

Zo, we zijn weer terug van vier weken trainen in het mooiste gedeelte van Nederland! Limburg! De MTB mee en natuurlijk de racefiets om wat klimkm’s te maken. Ik zou dan ook een paar wedstrijden gaan rijden in Ransdaal en Boxmeer. Die eerste is een klimkoers met de amateurs. Ik mocht meerijden van de organisatie. Wel een stapje hoger maar dat moet ik aan kunnen. Een paar dagen van tevoren ben ik vanuit de camping daar gaan trainen. Deze camping ligt ook in de woonplaats van Rob Ruigh, de straat waar hij woont is nog geen 100 meter van de camping af, maar goed. Na een paar zwaaien is het al gauw weer gewoon. De dag op de wedstrijd van Ransdaal is het mooi weer en heb er zin in. Bij de start zie ik FOTOKOOS en Kitty ook weer helemaal aus het westen… Ze roept naar me “we zijn er hoor!”

Ransdaal

De wedstrijd begint en ik sta goed opgesteld maar niet als de nummers worden omgeroepen. Weer eens als laatste van start maar ik probeer naar voren te komen en dat lukt. Je kan tenslotte ook niet proberen te ademen.. Je moet! Ik probeer al een tijdje het woordje proberen uit mijn woordenschat te halen. Ik lig ergens in het midden en het tempo kan ik makkelijk volgen tot dat een klojo een gat laat vallen precies op de top van de klim. Dit kon ik niet meer dicht rijden en zo moest ik het peloton laten schieten en heb 30 km samen in een groepje gereden. Ik wordt 34e uiteindelijk in een peloton van 70 renners. De eersten konden trouwens al niet meer volgen in de eerste klimkilometers. Het was gedaan en ik was weer een ervaring rijker. Na afloop even babbelen met Kitty van het hart. Op de fiets naar de camping wat losrijden.

Boxmeer

Daar was het snikheet, ik denk 30 graden maar sfeer was er wel! Na een lange lijdensweg kon ik het tempo niet meer volgen. Ik was namelijk te hard van stapel gegaan. In de eerste ronde was ik al direct weg met een renner. Ik denk dat ik dat niet had moeten doen. Want deze krachten had ik hard nodig met deze hitte. Uiteindelijk wordt ik 34e en we kijken nog de hele dag en avond naar de profs. Het was een lange dag… maar mooi!

Klimmen en MTB

Naast al die wedstrijden heb ik veel op de MTB gezeten en de AGR route gereden, die behoorlijk wat klimmetjes heeft zoals de Camerich… maar goed. Het is weer voorbij en we zijn weer in het vlakke land. Altijd even wennen of misschien went het nooit… Het was een mooie vakantie! Of moet ik Trainingskamp(ing) zeggen..?

 

 

 

 

 

 

Beachchallenge Kijkduin

De Beachchallenge 19:30 uur, korte samenvatting van een mooi evenement door de Spartaan georganiseerd. Ik met MTB en de aanhang gingen richting Kijkduin. Het is er winderig maar het is er nog droog. Met windkracht 6 ga ik het criterium verkennen. De boulevard af via de trappen en dan het strand op richting Monster dan een keerpunt richting Kijkduin boulevard. Een leuk rondje met wat techniek.

De koers

Ik sta redelijk vooraan op het strand als de start gaat beginnen, het startschot klinkt maar de pedalen werken tegen en ik heb een achterstand aan de broek. Ik kom ook niet meer bij de kopgroep. Er zitten zo’n 24 man voor me en het is beuken tegen de wind. Gelukkig komt er een adempauze richting boulevard. In de laatste ronde wordt ik net gedubbeld. Velen zijn dan al meerdere keren gepakt op een rondje. De koers zou 50 min duren maar het duurde 1,5 uur! Het wordt ook steeds meer vloed en ik kom de laatste ronde ook bijna niet meer door het zand. De laatste meters zijn in zicht en kom door de finish aangemoedigd door de Spartaanrenners en organisatie. We leveren ons rugnr in en krijgen ook nog 5 euro terug die geef ik aan mijn dochter voor het aanmoedigen. We zwaaien nog naar wat renners van de Spartaan en rijden naar huis. Het was een lange dag. Later bekijken we de foto’s van Jeroen Tibbe en de uitslag is 24e, niet slecht met een mindere MTB bike dan de rest. Voor herhaling vatbaar!

Groeten Peter Groenendijk aka Emiel de Bike o Fiel.

 

 

 

Ronde v Giessenburg

Bijschrijven

Het was vandaag een druilerige dag maar ik was benieuwd naar dit mooie rondje door de polder. Nog nooit gereden in mijn korte periode als herintreder. Alles gepakt en bezakt gaan we naar Giessenburg, Big city. Aangekomen aldaar in een klein rommelig maar ozo vreemd café met starende dorpslieden die voor het eerst sinds jaren vreemde gezichten zien. Aan de inschrijfbalie zitten de Jan v Arkel WV wat altijd leuk is voor een grap. Ik betaal de x805,- en krijg mijn startnr.

Inrijden

Op naar het parcours wat een 2 km verder ligt, het is een rondje door de polder met na de start een rijtje boerderijen. Dat wordt dus leuk want hier kan wat ruimer gekoerst worden dan in een criterium. Niet mijn ding maar dit is leuk. Ik kleed me om in de auto en ga inrijden waar ik Peter Rikkers tegen kom. We rijden samen een rondje in en later kom ik William v Rijswijk tegen ook hier rijden we samen nog een rondje. Het begint te gieten en het waait er ook nog bij. Dit wordt een harde koers. Na drie rondjes inrijden geef ik mijn shirt aan een ploegleiderswagen. Ik rijdt naar de start waar ik redelijk achteraan sta. Het is dus noodzaak om snel naar voren te rijden.

Koers

Het gaat inderdaad erg hard van start en de Muizenbrigade (HakMuis) gaat aan kop en trekt de hele boel uit elkaar. Het lukt me niet om naar voren te rijden en zit al gauw met William samen in de tweede groep. Hier blijf ik zitten en na een uur moeten we uit koers. 40 km in zeikregen gereden en uiteindelijk 37e geworden. Het had slechter gekund. Ik rijd weer naar de auto en kleed me in de auto om, aangezien ik een trauma heb opgelopen in de kleedkamers van blote mannen met zwaaiende edele delen kom ik daar niet meer. Natte kleding in de zak en de rest is geschiedenis. Alleen nu nog mijn shirt terug halen want die ligt in een materiaalwagen. Ik rijd over het parcours op zoek naar deze auto. Bij de start staat de goede man een broodje bal weg te stouwen. Hij stond al met mijn shirt klaar in zijn handen. We gaan naar het café om rugnr in te leveren maar er staat een rij van hier tot Tokyo. De elites staan in een rij helemaal buiten. Ik loop erlangs door een laag water in het café. Zo hard regende het! Ik zie op de startlijst dat ik 37e ben. We rijden nu echt naar huis door de stromende regen. Wat een weer maar we hebben het weer volbracht. Nu naar Limburg een paar wedstrijden door de Dutch Mountains!

Groeten Peter Groenendijk aka Emiel de Bike o fiel.

Foto: FotoKoos

Mijn Philicorda orgel op Oeral (Orgelvreten)

Afgelopen week kwam Thijs Schrijnemakers van de Orgelband “Orgelvreten” naar mijn Philicorda kijken. Hij stond n.m te koop, ik wilde er vanaf na zoveel jaar in de studio te hebben gestaan naast allerlei ander retro-apparatuur. Een tijdje terug verkocht ik ook zo mijn Vox Supercontinental aan de Tim Knol band.

Thijs vond het orgel super en zou die dag erna ook op Oeral ermee gaan spelen. De deal was rond en ‘Phili” ging de wijde wereld in van het evenementen gebeuren. Nog even een laatste snik en dan uitzwaaien maar… Tot op tv!

Ronde van Sliedrecht

 

Het was een mooie zonnige dag at Sliedrecht, met veel wind dat wel. Aangezien het vandaag ging regenen besloot ik maar te gaan bijschrijven. Aangekomen aldaar in het mooie pittoreske Sliedrecht haal ik mijn rugnr op en betaal de 5,-, kleed me om in de auto en zet de fiets klaar maar wat zie ik nu? Mijn pedaal ligt eraf, gelukkig kan ik hem met mijn gereedschapset er weer op zetten. Hij zit er weer provisorisch op. Een echt safe gevoel heb ik niet. Later mis ik ook nog eens mijn massageolie. Dat gaat lekker. Maar goed… keep it cool.

Ik rij een paar rondjes in en zie direct wat het vandaag gaat worden, op safe rijden en heel blijven, het wordt een nerveuse koers als ik dat zo inschat. Vooraan sta ik aan de start, het startschot klinkt en we gaan los. De eerste bochten gaan al nerveus en in een smalle bocht raak ik zelfs een hooibaal terwijl het niet eens hooibouw is.Veel renners dringen en wringen in de koers dus ik laat me zakken. Na een ronde of 10 wordt ik gedubbeld en dat is ook het plan. Eigen koers rijden en dat dan 40 km lang, solo. Ook focus ik me elke keer op een renner die voor me rijdt, zo pak ik elke keer een plek. Er zijn veel afstappers, van de 75 renners lijken er wel 40 over te blijven als ik dat zo inschat tijdens de koers. Ik mag ophouden en ben klaar. Later op Mylaps zie ik dat ik 42e ben geworden. Het valt me nog mee. Bij de jeugd zeiden ze altijd …..

‘

”Altijd de koers proberen uit te rijden”

Grt Peter Groenendijk aka Emiel de Bike O Fiel

Foto Fotokoos klik ook